Over ons
Welkom
Welkom op de website van de studentenkring Mesacosa!
Mesacosa verenigt de studenten aan de faculteit Lichamelijke Opvoeding en Kinesitherapie aan de Vrije Universiteit Brussel en is zowel voor als door studenten van deze faculteit.
Het doel van onze kring is enerzijds de belangen van de studenten van de faculteit LK te behartigen, en anderzijds de studentikoziteit voor deze studenten – en anderen – te verzorgen.
over onze universiteit
over onze vereniging
Kringliederen
de VUb
De Vrije Universiteit Brussel heeft sedert haar oprichting als derde volledige en volwaardige Vlaamse Universiteit, blijk gegeven van een opvallende dynamiek. Dit komt tot uiting in alle sectoren van het universitaire leven.
Op het vlak van het onderwijs bleven de studentenaantallen – ondanks een demografische terugval – ononderbroken toenemen. Inzake afkomst zijn de studenten harmonisch over alle provincies en onderwijsnetten verdeeld. Alle aangeboden onderwijsprogramma’s – die voortdurend worden aangepast aan de nieuwste ontwikkelingen van de wetenschap en de beroepspraktijk – beogen enerzijds een maximale individuele ontplooiing van de student en anderzijds een optimale voorbereiding op het latere beroepsleven.
Inzake het wetenschappelijk onderzoek zijn de middelen die de voorbije jaren door de nationale overheid en de internationale organisaties werden toegekend, in opmerkelijke mate gestegen. Hieruit blijkt de bevestiging van de V.U.B. als instelling waar zowel op het vlak van het fundamenteel als het toegepast onderzoek, kwaliteitsresearch wordt verricht door gerenommeerde onderzoeksteams.
Ook de Onderzoeksprojecten die – met het oog op het ontwikkelen van spitstechnologische vernieuwingen – worden opgezet in samenwerking met de industrie, zijn in belangrijke mate toegenomen.
Met betrekking tot het Universitair Dienstbetoon kan de realisatie van het Academisch Ziekenhuis in Jette, als blikvanger vermeld worden. In nauwe samenwerking met defaculteit Geneeskunde en Farmacie wordt hier kwaliteitsvolle spitsgeneeskunde met een mensgerichte dimensie aangeboden, die volledig beantwoordt aan de behoeften van de Vlaamse bevolking uit de ruime Brusselse regio.
Het Wetenschappelijk potentieel wordt actief aangewend voor de ondersteuning van de industriële vernieuwing en de technologische vooruitgang tijdens de volgende decennia. Al deze doelstellingen worden gerealiseerd binnen jeugdige structuren en binnen het geografische kader van drie eigen campussen: deze van het Oefenplein, van Jette en van St.-Genesius-Rode.
De identiteit van de V.U.B. – en tevens een flink deel van haar aantrekkingskracht – is grotendeels gebonden aan het feit dat zij het Vrij Onderzoek als basisfilosofie heeft. Inzake onderwijs en onderzoek betekent dit een onafhankelijke opstelling t.o.v. alle dogma’s en gezagsargumenten die niet wetenschappelijk gefundeerd zijn. De politieke, ethische, filosofische en ideologische overtuiging van de studenten, wordt evenwel volledig gerespecteerd.
Ook op internationaal vlak wenst de V.U.B. een belangrijke rol te spelen. Zo worden de talrijke postgraduate programma’s gevolgd door studenten uit alle werelddelen en werden voor studenten, navorsers en docenten uitwisselingsakkoorden afgesloten met universiteiten en officiële instanties over heel de wereld. Verder draagt de V.U.B. de directe verantwoordelijkheid voor verschillende ontwikkelingsprojecten in derde wereldlanden.
Mesacosa
ereleden
Ronde Schare
Mesacosa
We schrijven oktober 1988. Ik herinner het me nog goed, wat een tijd, wat een gevoel. Ik ging eindelijk naar de grote school. Ze hadden me verteld over Brussel maar je kent dat hé, eerst zien en dan geloven.
Als groentje heb je alleen maar verwachtingen, positieve verwachtingen. Nu kan ik niet echt zeggen dat die van mij perfect zijn ingevuld. Onze praeses was Stephan d’Haene, een laatstejaarsstudent kinesitherapie die min of meer tot dit ambt werd gebombardeerd. Hoe het komt dat de motivatie toen, voor het organiseren van fuiven, dopen en dergelijke, op een laag pitje stond heb ik nooit geweten. Maar het heeft wel een grote invloed gehad op mijn carrière aan deze unief.
Het jaar nadien was er niemand meer, niemand van de oude garde die ambitie had om het Hilok, toen nog de KILO-kring, te leiden. Of toch, even werd geopperd om Johan Roeykens tot praeses uit te roepen, maar dat vond hijzelf toch niet zo’n goed idee.
Wij waren natuurlijk niet gelukkig met deze situatie en besloten toen om zelf het heft in handen te nemen en een nieuwe wind te laten waaien door de gangen van de L. Wijze raad kregen we van pro-senior Dominique de Boeck en Zof. Ik hoor je al denken: “Who the fuck is that”. Zij hadden vroeger tijd en energie in de kring gestoken en wisten veel af van de werking van een studentenkring.
Ik moet je eerlijk toegeven dat ik dat in die tijd zever vond, dat waren de “oudjes” die zich wilden moeien met de jonge garde. Daar moesten wij niets van weten. Later, wanneer je alles nog eens op een rijtje zet, besef je pas hoe belangrijk bepaalde invloeden waren op jouw persoon en op de groep waar je mee samen werkte. Ze hebben ons, meestal tegen onze wil en dank in, toch aardig wat raad meegegeven.
Stephan Willems, Wim De Vos, den Boets, lekkere An Boon, enkele schachten van toen, Philip Van der Veen, “father” TOM, Walter, Igor de kinéman en mezelf hebben toen, met de karige drieduizend frank die we van de vorige generatie gekregen hadden, een nieuw “petit comité” opgericht. Door het gebrek aan activiteiten het jaar voordien, hadden we geen erkenning van het BSG. Dat bracht met zich mee dat er geen BSG-zaal was voor ons, geen films in de aula, geen doop in de PK-zaal en veel miserie.
De praeses, die bestond toen niet. Het was één voor allen en allen voor één. Iedereen ging plakken, iedereen ging werken overdag en ’s avonds. Zelfs in het weekend moest er gewerkt worden. Vooral de doop heeft ons bloed, zweet en tranen gekost. Door het gebrek aan geld waren we verplicht de nieuwe schachten te dopen in de nu beschermde kelder van de PK-zaal. Pret verzekerd, zelfs de andere kringen kregen meer en meer sympathie voor het kleine HILOK.
Men hield als het ware een hand boven ons hoofd, ze vonden het wel “schattig” wat we deden. Groentjes die de studentikositeit hoog in het vaandel droegen. Voor de buitenwereld waren we goed bezig. Onze groep was op het einde uitgedund tot een viertal “amigo’s”. Dit viertal heeft dan in 1990 het Hilok officieel opgestart. Vanaf dit moment is alles bergop gegaan. We hadden terug onze rechten als “facultaire” kring, organiseerden een doop, cantussen, Night of the Proms, uitstapjes naar De Trein der Traagheid, films, … . Noem maar op, we hebben het gedaan.
De verdere evolutie van “de wilde jaren van het Hilok” kan je te weten komen door verder te lezen! Bij deze hef ik graag het glas omhoog voor al die oude zakken die het steeds “denken” beter te weten, mij incluis… . Prosit,
Steven De Backer
Stichtend Lid
Na die beginjaren, waarbij Stephan Willems (met vice Philip) in ’90-’91 en Philip Van der Veen (met Chris Van Handenhoven als vice) in ’91-’92 officieel aan het roer stonden, was het de beurt aan Tom Steverlynck (met Cisse Loyens als vice; ’92-’93). Het ter ziele gegane “Wat ruist er door het HILOK gewas” (met Steven De Backer als hoofdredacteur) waarvan ik er nog eentje van heb kunnen lezen (waar is de tijd…), werd omgevormd tot de Knokkels & Mussels. Terwijl Steph en Philip de kring intern wat hadden uitgebouwd, was Tom (kiné) de man van de externe contacten. Via die contacten probeerde hij het Hilok wat meer cachet te geven bij die andere kringen. Kringen die soms toch al veel meer jaren bestonden dan ons kleine Hilok. In dat jaar was één van de Hilokliedjes ook nog het “I’m so glad that I’m a woman”. Ik zie mij, als schacht, nog steeds de danspasjes en bewegingen oefenen voor de doop, onder het ‘strenge’ oog van Cisse. Want de doop begon ook steeds meer in elkaar te zitten. Muziek, dans en inhoud werden op elkaar afgestemd (zoals bijvoorbeeld in dat jaar: het springen door een reuzenfoef, zijnde de geboorte, en het dansen op “dur, dur, d’être bébé”). Ik denk dat de Knokkels ook samen met het einde van dat praesidiumjaar is verdwenen.
In die periode wist men ook nog niet of men nu voor Luigi’s zou kiezen of voor De Prof. Luigi was toen juist veranderd van de hoek waar nu de Phare staat naar de huidige lokatie. Uiteindelijk heeft men de juiste keuze gemaakt (geef nu maar een vat hoor, Marc!). Op het einde van dat jaar zat men een beetje in problemen. Wie moest de volgende praeses worden? Na Tom, die toch wel wat de serieuze noot had bespeeld, wou men wel eens iets anders. Maar wie? Dieter, die toen, met Jochen, ook in dat praesidium zat, zag de wolk al hangen. Zo heb ik nog de gesprekken kunnen meemaken aan onze kottafel (waar hij alweer eens ferm gebruik aan het maken was van Fanny – één van zijn schachtinnen – haar gastvrijheid én lekkere spaghetti) waar men Dieter aan het overtuigen was om praeses te worden. En woorden kunnen blijkbaar veel doen: in mei 1993 werd Dieter Theylaert de nieuwe Senior (met Jochen Moors als vice). Dieter, een LO’er, die tot ’98-’99 deel heeft uitgemaakt van het praesidium, was een beetje het omgekeerde van Tom: intern liep alles “perfect”, maar naar buiten toe, naar andere kringen, was het minder. Kwestie van prioriteiten stellen. Ik herinner mij er niet zoveel meer van maar feesten en fuiven zullen er alleszins nog bij overmaat geweest zijn. Temeer omdat toen nog steeds de traditie bestond van goede kotfuiven. Vooral het Hilok was bekend en berucht omwille van zijn kotfuiven (uitspraken als: “En ze vrijen daar allemaal met elkaar” en “Die mannen kunnen zuipen” waren regelmatig hoorbaar).
Het jaar erop werd de kinéman Xavier Cloetens de nieuwe Senior (met Wim Leerman als vice, na Matte). We spreken van het jaar 1994-1995. Met Xavier kwam er een nieuwe lichting praesidiumleden mee. De kring begon aan zijn vijfde jaar en de basiswerking hadden we onder de knie. Nu kon worden gedacht aan de uitbouw. In dat jaar werd de Knokkels opnieuw gemaakt (dit verhaal kun je hier ook ergens lezen) en gingen we ook terug naar de Night of the Proms. Maar de grootste verwezenlijking was de financiële gezondmaking van de Kring. Onder andere door het Galabal, dat plaats vond in Sterrebeek, werd de Kringkas met het gewoonlijke weinig geld, deftig gespijsd. In dat jaar hebben we ook de eerste inbraak gekend in het praesidiumlokaal. En onze nieuw aangekochte stereo mét CD-speler, was even snel verdwenen als dat ie gekomen was!
In 1995-1996 kwam Chris van Handenhoven aan het roer te staan (met Ellen Leys als vice). Chris was toen reeds afgestudeerd en uit het bestuursleven verdwenen maar schreef zich speciaal in voor kiné. In dat jaar zijn we, naast de verderzetting van de activiteiten van het voorgaande jaar, ook gaan paintballen. Dit jaar was ook een hoogtepunt in het verkrijgen van gratis drank in cafés. Ook de doop van dat jaar blijft bij velen in het geheugen zitten ,onder meer door het gesmaakte optreden van Luigi en de audiovisuele effecten. Het was dan ook het laatste jaar in de PK-zaal… . Onder impuls van de zusters Leys en Tom ‘Chief’ Sillen werd ook het eerste praesidiumweekend georganiseerd. Een andere evolutie die hier te vermelden valt, heeft betrekking op het feesten en fuiven. Van dan af begon de Hilok-populatie steeds minder en minder zijn stempel te drukken op de TD’s in BSG. De ‘Alompresentie’, zoals Joeri en ik dit eens omschreven in een ondertussen vergeelde Knokkels, begon stelselmatig af te nemen. De tijd waar men steeds nog zo’n vijf- a zevental Hilok’ers (vb: Cisse, Dieter, Jochen, Bart, … en ik meen mijzelf er ook te mogen bij rekenen, met daarna o.a. Joeri als laatsten van die generatie) op en rond de dansvloer, op het einde van een BSG-td, vond, kende een langzaam einde. Wanneer er nu nog 1 of 2 zijn, mogen we waarschijnlijk zeggen dat dat veel is! Wij, de oudjes kunnen toch niet blijven weg gaan, het is aan de nieuwen! Daartegenover staat dan dat het cantusgebeuren een omgekeerde evolutie kende. De typische Hilokcantussen met vooral het bijna complete Engelstalige oeuvre, is verdwenen. De Hilokcantussen zijn qua variatie en kennis in niveau gestegen. Hierdoor is wel die typische Hiloksfeer wat verdwenen. Maar de tijd staat nu eenmaal niet stil, en door de betere inhoud op Hilokcantussen kunnen de Hilok’ers zelf nu ook steeds meezingen op andere cantussen (als ze tenminste gaan).
Die cantusmentaliteit werd aangezwengeld met Wim Leerman, die Chris opvolgde als Senior in 1996-1997, en Joshua, zijn Cantor. Wim, die het jaar ervoor reeds Cantor was, en Joshua waren, naar mijn bescheiden mening, een sterk cantuskoppel (en dan zeker op het vlak van Hilokcantussen). In dit jaar werd ook de website online geplaatst en is er begonnen met het Erelidmaatschap. De werking van de Kring kende nu een breed spectrum en dat begon zijn gevolgen te hebben. Daarom wilde Wim een duidelijke structuur brengen in de taken, functies en werkzaamheden van de Kring. In dit jaar is men ook begonnen met de maand-Td’s in Luigi’s. Alhoewel dit mede uit noodzaak ontstaan was, want de werking van het jaar ervoor had zowel een financiële put geslaan als een relationeel gat met Luigi. In die zin dat we duidelijke afspraken moesten maken met betrekking tot gratis vaten en aanwezigheid van de Kring.
In 1997-1998 kwam Joeri Gijsels, die het jaar ervoor Wim zijn vice was, aan het roer te staan van de Kring (met vice Gert Mortelmans, na Kevin Taylor). Hij voerde de tweede fase uit van de “herstructureringen”. Structureringen die mede noodzakelijk waren en zijn door het feit dat het bestuur steeds groter werd en wordt maar de individuele inzet steeds kleiner (een tendens die dringend moet omgebogen worden). Met Joeri hebben we de Guido-Toer gehad als één van de nieuwe activiteiten. Alsook de eindejaarsbarbecue als afsluiter na een gezamenlijke sportactiviteit en van een academisch jaar. We hebben met ons krantje toen ook de internationale VUB-pers gehaald door een misbegrepen flauwe grap. Onze kringnaam hebben we toen ook aangepast naar: Hilok-kring, studentenkring van faculteit LK. Joeri, die eigenlijk al afgestudeerd was maar zich dan maar had ingeschreven voor een GGS, heeft, naast zijn harde werken, ook de verdienste dat hij de financiële armslag van de Kring terug (volledig) op peil heeft kunnen brengen. Wat een werk van lange adem was, aangezien we er twee jaar mee bezig geweest waren. Ik weet nog heel goed dat wij, Joeri als vice en ik als praeses, in alle Hilokkasten hebben mogen zitten zoeken naar wat geld omdat Rommel, de toenmalige BSG-voorzitter ons anders niet ging laten deelnemen aan de loting voor de tweede helft van het jaar (omwille van de schuldenberg bij het BSG)! Maar uiteindelijk zijn we erdoor gekomen.
En toen kwam in mei 1998 Joshua Verheyen (en Gert Mortelmans als vice). Joshua is in feite het laatste aanhangsel van de tweede generatie, omdat hij reeds heel vroeg in het praesidium kwam (waarbij de eerste generatie loopt tot en met Dieter). Er kan niet ontkend worden dat er dat jaar interne problemen waren. Maar uiteindelijk vonden alle activiteiten (op enkele na) allemaal plaats. De probleempjes zijn deels ook te wijten aan de nieuwe mentaliteit van de derde generatie praesidiumleden, en een tendens die in al het vrijwilligerswerk merkbaar is: minder mensen die veel doen, meer mensen die iets willen doen wanneer het hen uitkomt, meer van dezelfde mindere mensen die veel doen die ook daarbuiten meer en meer doen. Kortom: het engagement van velen wordt kleiner. En de kleine groep geëngageerden houdt zich steeds met meer en meer bezig.
In mei 1999 werd Gert Mortelmans verkozen uit drie kandidaten (met vice Tommeke). Deze vijfde LO-praeses op rij heeft de eer om het tiende Hilokjaar te leiden met de 3de generatie bestuursleden. Het praesesjaar van gert zal zeker en vast onthouden worden omwille van twee zaken: ten eerste hebben we het beste Galabal sinds jaren gehad maar hebben we ook voor het eerst de Sporttrofee verloren.
Op de Algemene Vergadering van mei 2000 werd Tom Van Gyseghem aanvaard als nieuwe praeses. Zijn Vice is Heike Beckers, eindelijk weer eens een vrouw. Belangrijk is dat de kring vanaf dan niet meer Hilok noemt (in al zijn variaties), maar wel: Mesacosa, wat staat voor: Mens Sana in Corpore Sano.
Veel kan ik er nog niet over zeggen aangezien een geschiedenis moet handelen over iets dat voorbij is. En dat is hier nog niet het geval. Maar ik heb er – op een aantal mankementjes na die er altijd zijn – een goed oog in.
De statuten zijn volledig herwerkt en geven een mooi voorbeeld van de volwassenwording van de Kring. Ook een ‘oudezakkenclub’ bestaat nu met de “Ronde Schare”. Alle structuren zijn aanwezig, alle paden zijn geëffend, alle mogelijkheden zijn voorhanden. Nu moeten nog gewoon de juiste mensen op de juiste plaatsen terecht komen en we kunnen weer tien jaar verder, op weg naar de Mesacosageneratie 4 en 5!
ereleden
De kring was langzaam aan het groeien en haar activiteiten werden steeds meer en meer uitgebreid. Vandaar dat meerdere pistes werden bewandeld. En één van die pistes was en is die van het Erelidmaatschap. De toenmalige Senior Wim Leerman kende steeds meer en meer mensen die NIET meer aan de VUB zaten – zowel oud-praesidiumleden als oud-collega-studenten. Daarbij ook lettend op andere kringen, leek het hem – daarin gesterkt en ter zijde gestaan door zijn vice Joeri – geen slecht idee om te beginnen met het Erelidmaatschap. Om oud-praesidiumleden toch nog de kans te geven nuttige contacten te hebben met hun kring, om afgestudeerden of opgevers toch de kans te geven op de hoogte te blijven van de kringactiviteiten, om huidige studenten wat meer cachet te geven aan hun lidmaatschap (“Waarom gewoon lid zijn als je Erelid kan zijn!”),… . Kortom, er waren redenen genoeg.
En zo gebeurde het dat men op zoek ging naar enkele testpersonen. Wim en Joeri vonden 4 proefkonijnen en gaven ze de niet-echt-mooie-maar-realistische-namen Cisse Loyens, Philip Van der Veen, Steve De Decker en Marc Verlinden.
Nu was het aan het bestuur maar voornamelijk aan de Ereledenverantwoordelijke om hen voldoende te verwennen: opsturen van de Knokkels & Mussels, extra verwittigingen en uitnodigingen, e-post, SMS, gratis toegang op alle Mesacosa-activiteiten op de VUB (sinds 2001), gratis toegang tot het Galabal en korting voor de partner, champagne op het galabal en een VIP-behandeling, … en uiteraard ook alle voordelen van een gewoon lid.
Van begin af aan is beslist geworden om te werken met kalenderjaren. En het aantal leden blijft in stijgende lijn gaan: van 4 in 1997 via 16 in 1998, 18 in 1999 en 25 in 2000 naar 38 in 2001!
Van 1997 tot mei 2001 heeft Wim Leerman de taak van Ereledenverantwoordelijke op zich genomen. Sinds mei 2001 is het Erelidmaatschap overgenomen door De Ronde Schare (uiteraard in nauwe samenwerking met Mesacosa). Van dan af is Kevin Taylor de nieuwe Ereledenverantwoordelijke die altijd tot uw dienst staat! Dus, beste lezer, indien je nog geen Erelid bent, ’t is ’t moment!!
Alweer Wim Leerman
Ronde schare
De Ronde Schare (vroeger: ”Ronde Schare van het HILOK’) verenigt een aantal Pro-Senioren en oud-gedienden van de studentenkring van de faculteit LK (Mesacosa). De Schare kent geen voorzitter, iedereen is gelijk en heeft evenveel te zeggen, vandaar de term ‘Rond’ in de titel. De Schare werd opgericht op donderdagavond 29 oktober 1997. Dit vond plaats op de eerste verdieping van gebouw L, meer bepaald: onder de douche. Zij kwamen namelijk net terug van de Mesacosa-doop (het vroegere HILOK) in de garages van de K en omdat zij mee op het podium hadden gestaan was het nodig dat er gedoucht werd. Stephan (Pro ’90-’91), Philip (Pro ’91-’92), Dieter (Pro ’93-’94) en Wim (Pro ’96-’97) stonden dus onder die douche en vonden dat de kring “iets kon gebruiken”. Dit ‘iets’ moest nog concreet worden ingevuld maar het hoofddoel was en is erover te waken dat de kring blijft draaien en dat zijn werking niet in gevaar wordt gebracht door – zowel externe als interne – storende krachten.
De ronde Schare ontfermen zich al 24 jaar over MesaCosa en haar welzijn. Naast deze Ouwzakkenvereniging is MesaCosa ook gepartnerd met een alumnivereniging. OSLOK.
Liederen
MESACOSA KRINGLIED
Mesacosa is de kring der LK-studenten
En daar zitten dan wat wijven en wat venten
En die zuipen en die feesten en die poepen er op los
En als ’t ’s morgensvroeg dan les is dan zijn zij weeral de klos.
Mesacosa ne kring vol toffe mensen
En dat zuipen ja dat zie je aan hun ‘pensen’
Maar dan zeg ik: ‘een buikske ja dat mag!’
Want dat is voor mij ne vorm van gezag!
Stoere binken, hete wijven dat zijn wij
En dat sporten en masseren maakt ons o, zo, blij
Mesacosa op café dan is ’t plezant
Want we zijn de beste kring van ’t ganse land!
Mesacosa is de kring van de student
Die LO of Kiné doen voor het verdienen van hun cent
En voor al wie het zo graag heeft gehoord
Hier een ode aan het oude HILOK woord:
HI, HIL, HILO, HILOK!
HILOK KRINGLIED
Ik ben al jaren ne grote HILOK-fan,
Zie maar naar mij wat dat ik allemaal kan,
We zuipen, feesten en amuseren ons rot,
En we poepen elke avond op een ander kot.
De prof die vroeg aan mij:
‘Hoeveel is twee plus drei?’
Maar ik had godverdoeme
mijn telmachien ni bij,
Die vent die trok ne smoel,
Hij was precies heel kwaad,
Ik zei dat ik was met ’t HILOK weg
en ’t wier weer veel te laat.
Sporten valt wel mee, al zit ik op ’t WC,
Ik was nog aan’t kotsen van gisteren die TD,
Maar ’s avonds word ik nuchter,
dan voel ik mij weer goed
Dan ga ik naar ’t café en zuip ik mij weeral pottoe.
MESACOSA KREET
Vinger in je kont, sporten is gezond.
We vallen van zattigheid op de grond.
Zuipen op café, shaken op TD.
De MESACOSA doet altijd mee!
